برادرم که رفت ،
دنیامو غم گرفت
با خنده دل برید، اما دلم گرفت …
دنیامو غم گرفت
با خنده دل برید، اما دلم گرفت …
برادرم که رفت
نشونی‌شو نداد
اما دلم می‌گفت، حتمن یه روز میاد
اومد اما بی پلاک اومده بود
از شب ِ کولاک و خاک اومده بود
بی‌قراری از نگاش پیدا نبود
بی صدا بود و ولی تنها نبود
با یه عالم هم قطار برگشته بود
بعدِ چند سال انتظار برگشته بود
اومد و آروم گرفت روح و تنش
تو دل ِ خونه و خاک و وطنش
برادرم که رفت
دنیامو غم گرفت
با خنده دل برید، اما دلم گرفت
برادرم که
رفت نشونی‌شو نداد
اما دلم می‌گفت حتمن یه روز میاد
اومد اما بی بدن توی ِ کفن
مادرم گفت اومدش عزیز ِ من
پدرم گفت که وقت گفتنه
پسرم ، شهید ِ گمنام ِ منه
گریه کردم مثل ِ ابر ِ بی‌قرار
ریه کردم با غرور و افتخار
واسه یک کوه که سنگر ِ همه‌ست
یه برادر ، که برادر ِ همه‌ست
برادرم که رفت
دنیامو غم گرفت
با خنده دل برید، اما دلم گرفت
برادرم که
رفت نشونی‌شو نداد
اما دلم می‌گفت حتمن یه روز میاد